Leer eerst maar eens lezen!

Amsterdam - Slotervaart. In de hal van onze flat hangt een handtekeningenlijstje.
Wij moeten ons verzetten tegen de sluiting van de Openbare Bibliotheek achter het Sierplein.
Het is een kleine buurtbibliotheek.
Ik ben geen lid, maar ik teken direct. In een buurt als de onze is het namelijk belangrijk dat je om de hoek een boek kunt lenen.
Anders raakt het ontwikkelingsniveau van Slotervaart steeds verder in de versukkeling.

Het stadsdeelbestuur heeft eind oktober een overeenkomst gesloten met de Stichting Openbare Bibliotheken Amsterdam. Er zal worden geïnvesteerd in één grote bibliotheek op het August Allebéplein. Vanaf 2013 kunnen we daar dan terecht. De kleine bibliotheken in de Marius Bauerstraat en achter het Sierplein worden daaraan opgeofferd. Jammer, maar je kunt niet alles hebben, vinden ze. Dat wordt te duur.

De nieuwe bibliotheek wordt 'een nieuwe centrale vestiging met een oppervlakte van ruim 1000 m2'. En daarmee wordt 'een slag gemaakt naar een bibliotheek ‘nieuwe stijl’ die past bij deze tijd'.
Als ze zó gaan praten moet je oppassen.

De wraak van Paulus de Wilt

Amsterdam-Slotervaart - Ons favoriete onderwerp is het ook niet, maar noodgedwongen besteden we op dit moment tamelijk veel aandacht aan het betaald parkeren.
Of het nu Slotervaart of Westerpark is, de missers van onze bestuurders mogen namelijk niet onbesproken blijven.
Anders zou het leventje van de gekozen vertegenwoordigers te makkelijk worden en dat mogen we niet laten gebeuren.

Dit keer moet ik de dames en heren weer aanspreken op een onaangename ervaring die ik had op het heerlijk avondje van Sinterklaas.
Laat ik vooropstellen dat ik bijna nooit de auto gebruik als ik in Slotervaart ergens moet zijn.
Maar de wind waaide door de bomen. Het regende pijpenstelen. Wij moesten voor tien mensen patat en aanverwante eetwaar halen bij de snackbar op de Johan Huizingalaan.
Sinds 1 november moeten we in die straat voor het parkeren betalen. Er staan parkeermeters waar je een dubbeltje in moet gooien om er maximaal een uur te mogen staan.
Een dubbeltje, dat kan een mens de kop niet kosten, zou je denken, dus daar doen wij niet moeilijk over.
Maarrrr...

De verloren onschuld van de Dutch Bloggies

Toegegeven, we waren al wat chagrijnig toen we Den Haag binnen reden. Die stad is nu eenmaal een dusdanige planologische puinhoop, dat zelfs een TomTom er niet meer uit wijs kan worden. Hiermee wil ik de Hagenaars niet beledigen -beste mensen over het algemeen-, maar het is ronduit zielig om daar te moeten wonen.
Door diverse wegafsluitingen geraakten we in een eindeloze lus en na 33 rondjes besloten we de auto maar gewoon op de cruisecontrol te zetten en zelf uit te stappen.

Nog geen minuut later liepen wij al horden zoekenden tegen het lijf die eveneens op weg waren naar de Dutch Bloggies. Dankzij Google Maps op allerlei telefoons wisten wij uiteindelijk Het Paard van Troje te bereiken, waar de uitreiking zou plaatsvinden.
U begrijpt, dergelijke hindernissen en tegenslagen zijn niet bevorderlijk voor de objectieve onbevangenheid waarmee ik zo'n avond normaal gesproken begin.

Toen ik binnenkwam dacht ik meteen: dit is niet mijn favoriete opstelling. Een nogal bekrompen zaaltje met rijen stoelen. Dat is fijn om te zitten, maar je kunt geen mensen ontmoeten.
Via mijn telefoon Twitterde ik mijn ongenoegen.
Dat is dan wel weer fijn, dat je meteen mobiel kunt afreageren wat je dwars zit.

Levensteken

Ik worstel mij door taaitaai en sinterklaasgedichten heen.
Elk jaar hoop ik weer dat we er niets aan hoeven doen.
Maar het is ijdele hoop, het enthousiasme in de familie is te groot.
De arbeidsproductiviteit richt zich momenteel volledig op die ene man uit Spanje.
Niemand doet nog iets anders dan gedichten en surprises maken.
Zo wordt de economische winst van de sinterklaasuitgaven uiteindelijk weer teniet gedaan.
Hierna krijgen we weer de kerst- en nieuwjaarskaarten.
Nee, december is de maand waarin je wordt geleefd.

Autoruiten ingeslagen in Slotervaart

Geschreven voor Amsterdam Centraal

In Amsterdam Slotervaart werden in de nacht van 29 op 30 november de ruiten ingeslagen van maar liefst 26 auto's. Het gebeurde in de Aaf Bouberstraat en op de parkeerplaats op de hoek van de Comeniusstraat en de Hemsterhuisstraat.

Kimberly van KPN

Gistermorgen ging ik de telefoonaansluiting van mijn ouders opzeggen.
Dat was nog even slikken, want dit telefoonnummer hoort al bij ons sinds mijn kindertijd.
Eens was het ook mijn telefoonnummer.

Op de website van KPN keek ik hoe ik het moest aanpakken.
Deze informatie was nog niet eenvoudig te vinden.
KPN raakt niet graag klanten kwijt en werpt daarom enige barrières op.
Zo duurt het even voor je er achter komt dat een vaste telefoonaansluiting tegenwoordig 'thuisbellen' heet en dat je dus die richting uit moet zoeken.
Ik liet mij hierdoor niet ontmoedigen. Zelfs KPN zal moeten accepteren dat mijn ouders in het verpleeghuis zitten en niet langer gebruik maken van deze telefoonlijn.

Uiteindelijk verwees een soort antwoordrobot mij met enige tegenzin door naar de telefonische klantenservice.
Na een drie meter lang keuzemenu wist ik uiteindelijk door te dringen tot Kimberly.

Klassieke verwarring

Is de locatie waar de partner van een dode vrouw is aangehouden een berging?
Is de partner aangehouden van een dode vrouw die in een berging lag?
Is de partner van een dode vrouw die in een berging lag aangehouden in diezelfde berging?
Is de partner van een dode vrouw die in een berging lag aangehouden in een andere berging?