Paardenbloemen voor de paus

We hebben Pasen gelukkig weer achter de rug.
De paus heeft zijn zegen uitgesproken over de stad en de wereld en ons bedankt voor de bloemen uit Nederland.
Dat brengt ons bij de vraag: wie zijn toch die halvegaren die elk jaar weer die bloemen naar het Vaticaan sturen? Dat moet ophouden!

Enig oppervlakkig onderzoek mijnerzijds leert dat de bloemenarrangeurs Nic en Charles van der Voort uit Leiden de boosdoeners zijn. En ene Aad van Uffelen maakt vaak het basisontwerp.

Ik voel daar helemaal niks voor!

Van het dorp Tripscompagnie had ik nog nooit gehoord.
Tot vandaag. Vandaag stond het in de krant.
Het ligt daar ergens in Oost-Groningen, op een plek waar de rest van Nederland eigenlijk nooit komt.

Maar dát moet gaan veranderen! Ze zijn van plan er een meer aan te leggen dat net zo zout is als de Dode Zee. Want zout hebben ze genoeg in Oost-Groningen. En nu willen ze gaan kijken wat ze daarmee in 'de toeristische en wellness-sfeer' kunnen doen, aldus de voorzitter van de streekraad Oost-Groningen.

Ik krijg al hoge bloeddruk van zo'n uitdrukking als 'wellness-sfeer', laat staan als ik dan ook nog een tijdje in al dat Oost-Groningse zout moet gaan liggen weken. Ze willen nog een 'haalbaarheidsonderzoek' uitvoeren.
Ik kan ze nu al zeggen: dit is niet haalbaar. Scheelt weer een hoop geld.

Van Basisschool tot Boerderij

Ik kreeg zomaar een berichtje van de Senior Communicatie Adviseur van de Dienst Ruimtelijke Ordening Amsterdam. Ik ben blij dat mijn vader nooit zoiets was, want een dergelijk beroep had ik als kind nooit kunnen onthouden. Maar dit terzijde.
Het berichtje meldde dat in het kader van het project Boerderijeducatie Amsterdam de komende drie jaar 600 basisschoolgroepen een dagje gaan meedraaien op een boerderij in of vlakbij Amsterdam.

Allemachtig, 600 basisschoolgroepen! Uit Amsterdam! Dat is niet niks. Dat moet niet worden onderschat. Om te voorkomen dat na afloop van dit project de hele agrarische sector overspannen is, wordt er uitsluitend gebruik gemaakt van speciaal 'getrainde boeren en boerinnen'.
Het doel is om de stadskindertjes eens te leren waar het eten op hun bord nu eigenlijk vandaan komt.

Smetvrees

Ik had er nog niet eerder bij stilgestaan.
Toen ik vanmorgen mijn computer startte deed ik dat ineens wél.
Erbij stilstaan.

Mijn laptop heeft zo'n vingerafdruklezer. Ter beveiliging.
"Haal uw vinger door de lezer!" gebood Windows.
Deze keer liet ik deze opdracht even op mij inwerken voordat ik gehoorzaamde.
Ik ga niet zomaar ergens mijn vinger doorheen halen omdat mijn computer dat zegt.
Straks vindt hij nog dat ik mijn vinger door de poep moet halen, alleen omdat Microsoft dat tóch veiliger vindt.

Leuke vrouwen

Ik zat in de tram. Bij het raam. Naast mij was een lege plaats. Voor en achter mij zaten nog meer mensen in dezelfde opstelling: alleen bij het raam, naast hen een lege plaats.
Wanneer er nieuwe passagiers binnenkomen -en ik zou mogen kiezen- heb ik altijd het liefst dat er een leuke vrouw naast mij komt zitten.
Maar dat gebeurt niet.

Leuke vrouwen gaan altijd op een enkele zitplaats zitten. Of als het echt niet anders kan naast andere vrouwen.
Behalve als ze iemand bij zich hebben. Dan durven ze ineens en kletsen ze honderduit.
Niet met mij natuurlijk, maar met degene die ze bij zich hebben.

Ik durf te stellen dat negen van de tien leuke vrouwen in de tram bij voorkeur niet naast een vreemde man gaan zitten.
Dus ook niet naast mij. Hoewel ik toch op mijn beurt een leuke man ben en altijd zo geruststellend mogelijk kijk.

Invasie van de kilts

De Schotten kwamen naar Amsterdam om tegen het Nederlands elftal te voetballen.
De stad was vol van rokjes, ruiten en doedelzakken.
Het bier vloeide rijkelijk.
De stemming was best.

Nederland - Schotland

Klik voor vergroting