Kruideniersmentaliteit

Kijk, daar is ie: de perfecte illustratie van de onversneden Hollandse kruideniersmentaliteit. Bij Dirk van den Broek.
Koekjes laten proeven om er veel van te kunnen verkopen, maar dan wél eerst heel gierig alle koekjes door de helft delen.

[Klik voor gehele afbeelding]

Zo kennen we onze grootgrutters weer!

Kapsalon

Soms voel ik mij een beetje een onnozele sukkel.
Met de nadruk op soms en een beetje.
Anders krijg je weer dat andere mensen misbruik maken van de gelegenheid en je hierin enthousiast gaan bijvallen.

"Inderdaad, je bent meestal een ontzettend onnozele sukkel!"
Met de nadruk op meestal en ontzettend.
Dergelijke laffe hyena's moet je mijden als de pest.

Ik liep argeloos over straat.
Ik kon niet vermoeden dat ik op het punt stond weer zo'n zeldzaam moment van onnozele sukkeligheid mee te maken.

De statistiek van het winden laten

Mijn vrouw was een boek* over ruiken aan het lezen.
Daaruit had zij het volgende op te merken:
'Weet je dat een mens gemiddeld zo'n 12 tot 25 scheten per dag laat?'

Ik wist dat niet.
Het was slechts een vermoeden.
Het lijkt me daarom nuttig hier even bij stil te staan.

Het betekent namelijk dat ook allerlei hoogwaardigheidsbekleders, die zichzelf altijd zo keurig voordoen, 12 tot 25 scheten per dag laten.
Waarschijnlijk in het geniep.

Het beveiligingsmannetje

Ik was in Den Haag en liep door de stad.
Onderweg zag ik de Klantenservicewinkel van de HTM, de Haagsche Tramweg Maatschappij.
Het was er opvallend gigantisch druk.
Gezien alle recente commotie rondom de OV-chipkaart, leek het mij nuttig om er een foto van te maken.
Je weet maar nooit, zo'n plaatje kan altijd van pas komen bij een stukje voor mijn weblog.
Dacht ik nog.

[Klik voor vergroting]

Dat stukje diende zich tien meter verderop al aan.
Daar werd ik verbaal in de nek gesprongen door een beveiligingsmannetje.
"Hallo meneer!"
Mijn blik werd direct naar zijn stoere 'oortje' getrokken.
Het hing los langs zijn nek.
Onwillekeurig loerde ik of er oorsmeer aan zat.
Er ontspon zich de volgende conversatie...

De prijs van de G20

'Wij' gingen naar Afghanistan om Bin Laden te grijpen.
Oorspronkelijk.
In het spoor van de Amerikanen. Dat terroristentuig moest eens een lesje worden geleerd.
Dat lesje heette democratie, althans, zo werd het verpakt.

Maar die Afghanen wilden helemaal geen lesje. En zeker niet in democratie.
Zij wilden in de middeleeuwen blijven leven, lekker achterlijk hun vrouwen als vee houden, de krijgsheer uithangen, elkaar zo nu en dan de kop eraf schieten, hun eer bewaken en fijn papaver verbouwen voor hun drugshandeltjes.

Straatnamen vaak te lang

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Met het toenemend gebruik van mobiele navigatie, zoals op smartphones, blijkt dat vele straatnamen wel erg onpraktisch zijn.
Ze zijn domweg te lang.

Op donkere regenachtige avonden sta je op een klein aanraakschermpje vertwijfeld namen in te typen als Jeltje de Bos Kemperpad, Esther de Boer-van Rijkstraat, Tutein Noltheniusstraat, Christiaan Snouck Hurgronjehof of Van Tuyll van Serooskerkenweg

Dergelijke namen zijn natuurlijk niet meer van deze tijd. Het is jammer voor Jeltje, Tutein en Christiaan, maar hier kunnen we niet meer aan gaan beginnen. Hun namen zijn onnodig lang en lastig. Het Groot Dictee is er niets bij.
Ik zeg: inkorten die hap.

Kandidaat voor de Werelderfgoedlijst

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Amsterdam Nieuw-West - Onlangs slofte ik op een donkere, regenachtige avond argeloos met mijn boodschappenwagentje richting supermarkt.
Toen ik de hoek om kwam bij de rotonde, bleef ik als aan de stoeptegels gemetseld staan.
Dit was te wijten aan een acute gemoedstoestand die het midden hield tussen verbijstering en ontzetting.
Laat ik dit rustig toelichten, om paniek in de wijk te voorkomen.

In onze buurt staat tegenwoordig het Medisch Centrum Amsterdam West.
In het voormalige onderkomen van een kledingbedrijf zijn wat huisartsen, de fysiotherapeut, de kringapotheek en nog een hele trits gezondheidsondernemers samen een medische commune begonnen.
Het is een wat saai, rechthoekig gebouw.
Het wordt niet beschouwd als een architectonisch hoogtepunt.
Het staat niet op de monumentenlijst.
Dacht ik.