Archief: artikelen van
Vrijdag 23 Mei 2008 in categorie Het vaderlandsch cultuurgoed
Er is grote verontwaardiging over het besluit van de gemeente Huizen om 'blote' schilderijen van de kunstenares
Ellen Vroegh te verwijderen uit de publieke ruimte van het stadhuis. De kunstwerken werden wat meer achteraf gehangen.
Aanleiding waren klachten van moslims die er aanstoot aan namen.
Daarmee komt het volgende spoeddebat in ons parlement alweer in zicht, want de verontwaardiging is natuurlijk volkomen terecht. Een gemeente die kunst in haar stadhuis exposeert moet daar ook pal voor durven staan. Het getuigt wel van erg weinig ruggengraat als men bij de eerste de beste preutse religieuze oprisping direct door de knieën gaat.
Allereerst moeten we in dit land eens een keertje af van het idee dat godsdienstige stromingen zich mogen bemoeien met seksualiteit en erotische uitingen. Dat proberen ze altijd wel, maar het heeft geen ruk met religie te maken, eerder met het aan anderen opdringen van eigen normen.
Ten tweede is het opvallend dat in deze kwestie de gevoelens van de moslims weer overdreven omzichtig worden behandeld. We zijn o zo bang om op teentjes te trappen en het verwijt van gebrek aan respect voor andersdenkenden naar het hoofd te krijgen.
Lees verder...
Vrijdag 23 Mei 2008 in categorie Beeld en Geluid
Een foto-impressie van de havenstad Akko in Israël.
Klik op de foto om de slideshow te starten.
Donderdag 22 Mei 2008 in categorie Beeld en Geluid
Een foto-impressie van de havenstad Haifa in Israël.
Klik op de foto om de slideshow te starten.
Woensdag 21 Mei 2008 in categorie Media
Vers terug uit een buitenland dat ver genoeg is om eventjes verlost te zijn van Nederlands geneuzel, val ik meteen weer met mijn neus in de boter. Ik zie een krantenkop met de volgende tekst:
'Nekschot zoekt naar grens van grap'.
Ik zit hier een minuutje wezenloos naar te kijken. Is tijdens mijn korte afwezigheid het nekschot tot humor verheven? In dat geval had ik beter kunnen blijven waar ik was.
Uiteindelijk blijkt het te gaan om de commotie die ontstond na de arrestatie wegens discriminatie van een cartoonist die zich Gregorius Nekschot noemt. En de kranten zijn al zo ver dat ze deze meneer bij zijn 'achternaam' aanspreken.
Dit doet mij toch twijfelen aan de verstandelijke vermogens van degenen die dit soort dingen opschrijven. Achteloos wordt de term overgenomen, zonder stil te staan bij de lading en de betekenis ervan in historische en nog steeds alledaagse geweldspraktijk.
Toegegeven, ik ben misschien wat overgevoelig voor het woord 'nekschot', sinds ik in voormalig concentratiekamp Mauthausen zag hoe misselijkmakend fabrieksmatig de Nazi's deze methode gebruikten om massa's onschuldige mensen te executeren. Wie er nieuwsgierig naar is, kan mijn artikel uit 2003 over een Nazi-gabbertje herlezen. Toen wond ik me ook al op over dat soort dingen.
Lees verder...
Maandag 19 Mei 2008 in categorie Op reis
Mijn derde ervaring met het wezen Paard bleek uiteindelijk van het niveau dat het beste paste bij mijn hippisch temperament: zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet. Geen fratsen als draven, springen, steigeren, bokken of galopperen, nee, gewoon een bezadigde tred. Voor mij geen vliegende galop over lommerrijke bospaden, waarbij de opgeworpen kluiten aarde meters verderop achter mij in de struiken vliegen. Ook geen dolzinnige ritten zoals je die leest in historische romans, over vergeten landwegen, waarbij de hoefijzers de vonken uit de kasseien geselen. Voor mij geen 'Wer reitet so schnell durch Nacht und Wind', dat is me allemaal veel te heftig.
Ik reed met de auto langs de grens met Libanon. Gewoon er even lekker tussenuit, ergens een stukje wandelen of zo.
"We zien wel waar we uitkomen," had mijn vrouw, die naast me zat, gezegd.
Omdat ik geen trek had in een lange autorit, besloot ik op zeker moment maar de eerste de beste zijweg naar rechts in te slaan, amper in staat om te zien wat er op de borden stond.
Maar we zagen waar we uitkwamen: in Goren.
Lees verder...
Maandag 19 Mei 2008 in categorie Persoonlijke notities, Israël en het Midden-Oosten
Mijn derde ervaring met het wezen Paard bleek uiteindelijk van het niveau dat het beste paste bij mijn hippisch temperament: zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet. Geen fratsen als draven, springen, steigeren, bokken of galopperen, nee, gewoon een bezadigde tred. Voor mij geen vliegende galop over lommerrijke bospaden, waarbij de opgeworpen kluiten aarde meters verderop achter mij in de struiken vliegen. Ook geen dolzinnige ritten zoals je die leest in historische romans, over vergeten landwegen, waarbij de hoefijzers de vonken uit de kasseien geselen. Voor mij geen 'Wer reitet so schnell durch Nacht und Wind', dat is me allemaal veel te heftig.
Ik reed met de auto langs de grens met Libanon. Gewoon er even lekker tussenuit, ergens een stukje wandelen of zo.
"We zien wel waar we uitkomen," had mijn vrouw, die naast me zat, gezegd.
Omdat ik geen trek had in een lange autorit, besloot ik op zeker moment maar de eerste de beste zijweg naar rechts in te slaan, amper in staat om te zien wat er op de borden stond.
Maar we zagen waar we uitkwamen: in Goren.
Lees verder...
Donderdag 15 Mei 2008 in categorie Op reis
Mijn tweede avontuur met een paard speelde zich af in het Druzische dorp Yanukh, in westelijk Galilea. Ik zat met mijn vriend Hussein in het laatste avondlicht op zijn veranda. De atmosfeer werd iets killer en vochtiger, de planten en struiken begonnen nadrukkelijker hun zoete en kruidige geuren af te geven. Tegen de hellingen van de heuvels om ons heen ontstaken steeds meer kleine lichtjes van straten en huizen. De zon in het westen, waar je nog net een streep van de zee kon zien, schilderde z'n laatste oranje-rode kleuren langs de nevels aan de horizon. Tussen alles door hing de stilte.
We dronken na'ana-thee en onder het excuus dat het hielp tegen de muggen, rookten we sigaretten. Zoals bij elk bezoek vroeg Hussein mij een sigaret voor hem te rollen van mijn zware Van Nelle. Ik draaide de tabak in het vloeitje, vroeg hem zijn tong uit te steken en haalde de gomrand erlangs. Hij grijnsde samenzweerderig, alsof we stiekem wiet gingen roken.
Manmoedig pufte en hoestte hij zich door de sigaret heen. Zijn hoofd liep daarbij rood aan, maar hij wilde zich niet laten kennen en met aangeslagen stembanden prees hij op hese toon de kwaliteit van de tabak. De rest van de avond hield hij zich veilig bij zijn pakje Golf filtersigaretten.
Uit beleefdheid biechtte ik op dat ikzelf er ook niet zo goed tegen kon en daarom al jaren niet meer over mijn longen rookte.
Lees verder...
Er is grote verontwaardiging over het besluit van de gemeente Huizen om 'blote' schilderijen van de kunstenares Ellen Vroegh te verwijderen uit de publieke ruimte van het stadhuis. De kunstwerken werden wat meer achteraf gehangen.
