coen meloen
Zaterdag 16 December 2006 in categorie Gastcolumns
"Vreemd... maar twee wedstrijden voorwaardelijk," zeg ik wat afwezig tegen mevrouw Tholen. Ze begrijpt niet direct waar het over gaat. Ik leg haar uit dat Feijenoord een voorwaardelijke straf van twee duels heeft gekregen met een looptijd van drie jaar en een boete van 125.000 euro voor de misdragingen van de supporters in Nancy. Wie de videobeelden bekijkt van schuimbekkende supporters, die stoelen afbreken en wanden slopen, haalt opgelucht adem dat er geen doden zijn gevallen.
Coen Moulijn werd door Feijenoord in 1955 gekocht voor het bedrag van 25.000 gulden. Hij speelde jaren op de linksbuitenplaats ook in het Nederlands elftal. Hij streelde de bal, had een loepzuivere voorzet en een razendsnelle spurt in huis. Toen Juliana hem de hand schudde op Soestdijk stelde hij zich voor als Melijn. Na zijn pensionering dreef hij een herenkledingzaak in Rotterdam. Aan de muur hing een grote foto van Meloen -zoals jaloerse Ajaxcieden hem misprijzend noemden- met een bos witte rozen, na een kampioensfestijn van Feijenoord. "Wie heeft er weer het laatste woord.... Fei-je-noooord!""Waarom schaffen ze dat hele rotvoetbal niet af?!?" brul ik de voorkamer in. In gedachten zie ik de puinhopen, de rellen, winkelplunderingen, uit-de-hand-gelopen kampioensfeesten, vechtende hooligans, gek van XTC en bier en de saaie verwende miljonairsjongetjes, de opgelapte Kluiverts, Seedorfen en andere nietsnutten, die geen deuk in een pakje boter kunnen schoppen..!
Mevrouw Tholen is mijn gebrul zat en zet de televisie aan. Gelukkig verschijnt Coen Meloen himself in beeld. Hij is wat dikker en kaler geworden maar niet minder spits. "Ik begrijp ut niet, ze gaan wel naar de maan, maar deze mensen kennu ze niet grijpuh!"
En ik weet het nu zeker, niet alleen heeft hij nog steeds het laatste woord, maar er zit in dit gezette lichaam een grote Geest!
| Tweet |
Gert Vogelaar 
