worp

Dinsdag 29 Maart 2005 in categorie Lezen

"Ja, dit is al weer de derde worp," zegt de jonge vrouw, wijzend naar de baby op haar arm.
"Het heeft iets van een fabriek," antwoordt de jongeman, die verder niet naar het kindje kijkt.
Ik vang hun woorden op in het voorbijgaan als ongevraagde hagelstriemen. Even draait m'n maag zich om. Ik kan er niet goed tegen.

Maar er zijn veel meer dingen waar ik niet erg goed tegen kan. Het heeft te maken met een opmerking van de baas van onze fietsenstalling, een wijs mens, Bertus heet hij. Toen ik hem uitlegde dat ik mensen soms zo grof vond doen en kwetsend en dat niet begreep, zei hij: "Ga niet steeds voor anderen nadenken!"
Ik probeer het te onthouden maar het lukt niet.

Rob van Erkelens was hoofdredacteur van 'Zoetermeer', een literair blad, althans dat stond op de kaft. In een van de verhalen herinnerde Rob zich hoe een nichtje van hem werd geboren. Die bevalling was niet eenvoudig, het kindje wilde maar niet komen.
De dienstdoende arts zou opeens tegen zijn tante hebben gesist: "Persen trut!" Ik zat kort na het verschijnen met Rob in de jury van een Literaire Prijs en vroeg waarom hij dat zo had opgeschreven. Was het echt gebeurd? Vond hij het niet erg grof?
"Ach welnee." zei hij zonder mij aan te kijken, "gewoon een beetje shockeren, weet je wel!"
Ik herinnerde mij de woorden van Bertus, de stallingbaas, maar toen realiseerde ik mij dat Erkelens de zaak alleen maar had willen opfokken, verder niets. Verder niets? Nee! Toch?

Laatst vroeg een uitgever mij om een aantal manuscripten eens te bekijken. Aankomende poëten hadden hun pennenvruchten opgestuurd, er was enige stremming ontstaan bij de afhandeling en mijn hulp als sneeuwruimer werd ingeroepen. Veel jonge dichters vooral.
Thema's waren er zeker: passiemoord met roestige vleeshaak, koppensnellers, satansmissen, seks in de metro, overgeven na nog meer seks in de metro, iemand die wordt afgeslacht maar dat niet had verdiend, de boodschappen zijn te duur, ik voel me niet zo lekker, ik ging wandelen maar het ging regenen, de dood begrijp ik niet, mijn man wil niet meer met me vrijen en dat begrijp ik ook niet, mijn hond is ziek van mijn gezeur en daarom is mijn man weggelopen.

De hele stapel in de open haard, dacht ik in eerste instantie. Maar ik bedacht mij en stopte briefjes met korte beoordelingen bij de manuscripten. Slecht geschreven en erg grof, goed geschreven niettemin erg grof, nauwelijks te lezen wel erg grof, plagiaat maar grover dan het origineel.
Dit is een bloemlezing uit mijn beoordelingen. Tenslotte bleven er een paar uiterst saaie manuscripten over. Ook daar schreef ik iets over op. Saai en onleesbaar, saai maar redelijk goed geschreven, saai en toch nog goed geschreven. Dat waren toch vrij milde oordelen.

Eén pakje gedichten vond ik erg mooi, goed geschreven, veel gedichten over de Grote Themas des Levens, zoals geboorte, dood, alles in een liefdevolle stijl prachtig opgeschreven.
Ik belde de auteur, die zich van een pseudoniem had bediend. Het bleek Rob van Erkelens te zijn.... !