een vermoeiend land

Zondag 07 Maart 2004 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie

De laatste tijd word ik behoorlijk moe van dit land. Er hadden zoveel incidenten plaats dat het gewoon niet meer bij te benen was. Menig columnist zal tot wanhoop zijn gedreven. De ene politieke stommiteit struikelde over de andere, de schandalen marcheerden langs in rotten van vier. Ik kreeg het er benauwd van.
Het Pentagon gaf mij een poosje geleden nog enige hoop door te voorspellen dat Nederland al in 2007 onder water zou lopen. Met name Den Haag werd genoemd als de stad die ijlings ontruimd zou moeten worden. Juist dit laatste vond ik goed nieuws. Eindelijk zou deze politieke Augiasstal eens flink worden uitgespoeld!
Mijn vreugde was echter voorbarig. Onze Belgische collega Luc van Braekel sloeg mijn hoop finaal de drassige bodem in door te melden dat het maar proefscenario's van het Pentagon waren geweest.
Toch klamp ik mij vast aan het idee dat het gevaar nog niet geheel is geweken. Zoals het er nu uitziet zal dit land namelijk al ruimschoots vóór 2007 verstikt zijn in het wurgende moeras van z'n bureaucratie, z'n bestuurlijke blunders en z'n wanbeleid.

“Wat hebben wij als argeloze burger de afgelopen tijd al niet emotioneel te verwerken gekregen?”
Wat hebben wij als argeloze burger de afgelopen tijd al niet emotioneel te verwerken gekregen? Een Openbaar Ministerie dat maar niet ophoudt zèlf de voorbeelden aan te dragen van de eigen incompetentie en het sterk geslonken gezond verstand. Misdaadbestrijder Koos Plooy zegde wegens gebrek aan rugdekking door zijn bazen zijn baan op. Hij zal vervolgens wel naar Irak zijn gevlucht, want de kans dat hij dáár een kogel om z'n oren krijgt is een stuk geringer dan hier in Nederland. Diezelfde justitiebazen vonden namelijk dat er door de Nederlandse militairen aldaar niet geschoten diende te worden.
Een minister van Financiën zette zichzelf klem in Europa door zijn strengheid over het maximaal toegestane begrotingstekort. Nu Nederland er zelf overheen dreigt te gaan kan hij zijn gezicht alleen maar redden door het volk opnieuw te laten bloeden.
Ervan uitgaande dat een stadsbestuur een evenredige vertegenwoordiging vormt van zijn bevolking moest ik tot de conclusie komen dat een onverwacht groot deel van de Amsterdamse bevolking bestaat uit hoeren en hoerenlopers. Geen wonder dat zoveel mensen daar ineens begrip voor konden opbrengen.

Verder hadden we natuurlijk ook nog het voortslepende hoofddoekdebat, de asielzoekers, de draaideurcriminelen, de bouwfraudeurs, de boekhoudschandalen en de Nma die zijn klokkenluiders verlinkt. En zo kan ik nog wel even doorgaan met een reeks van deprimerende onderwerpen, waarover de discussie doorgaans de week daarna alweer is verstomd. Maar ik gá niet door, want ik ben nu al bekaf.
Gaat u echter rustig verder als u daartoe behoefte voelt.

Pentagon-links via Sargasso