Snelsjokken

Woensdag 29 Oktober 2003 in categorie Waargebeurde verzinsels, Lijf en ledematen

In het kader van de actie 'rookspek ruimen' besluit ik maar weer eens een rondje te gaan snelsjokken. Rookspek is een gezondheidsbedreigend bijproduct van het stoppen met roken en brengt u en uw weegschaal ernstige schade toe. Met een sportief gevoel begeef ik mij dus in voorzichtig tempo de paden op en de lanen in. Daarbij steek ik stiekem een stukje af door het grasveld. Dit had ik niet moeten doen. Voor het eerst sinds tijden loop ik weer eens nonchalant op het buurtgras en ja hoor: gelijk stront aan de sneakers.

De Bond Tegen Het Vloeken heeft makkelijk praten, vind ik dan op zo'n moment. Die staan vast nooit in de hondenstront. Ik veroorloof mijzelf dus enig stevig gevloek en getier. Dat mag best, want tijdens de verwijderingspogingen staat een mens behoorlijk voor lul. Ik voer spastische dansjes uit op het gazon, slepend en vegend met de schoenzool door het natte gras. Dan denk ik dat "het zo wel weer gaat", dan loop ik van het gras af en sta ik subiet in de volgende drol. Denk nu niet dat mij iets aan de ogen mankeert. Dat topfokkersvoer van tegenwoordig weet die uitwerpselen gewiekst te camoufleren.

U begrijpt dat ik bijkans volledig door het lint ga en in staat ben de eerste de beste hond die passeert tot hapklare brokken te verwerken. Slechts het feit dat die 'eerste de beste hond' toevallig een uit de kluiten gewassen bouvier is, weerhoudt mij van dit voornemen.

Ik doe opnieuw mijn grasdansje. Achter mij zegt een bejaarde dame brutaal: "Als u toch bezig bent: ik heb stront aan mijn rollator. Ik kan zo niet terug het tehuis in." Bij ons in de buurt zijn vele zorgcentra en die geven behoorlijk wat overlast, zoals u merkt. Die oudjes zwermen door de wijk en worden met de dag assertiever.

"Kunnen ze dat bij de balie niet even voor u doen?" probeer ik zwakjes.

"Ja, die zien mij aankomen..."

Dat is waar: ik heb haar niet zien aankomen en dus ben ik de lul.

Ik ruk en rag de rollator in alle mogelijke standen door het gras om de shit van de wielen te krijgen. Ik mag van de dame niet in de remmen knijpen, want "dan komt het ook op de remblokjes en dan zijn we nog verder van huis."

Steeds meer mensen blijven staan toekijken hoe een vloekende idioot blijkbaar het gazon probeert te maaien met een rollator. Godverdegodver, dat heb ík zeg! Ik ging alleen maar een rondje sportief doen! Heeft dat mens dan geen tissues of papieren zakdoeken bij zich of zo? Een extra Tena Lady desnoods? Nee natuurlijk.

Opeens krijg ik een ingeving. "U moet op de terugweg langs de autowastunnel gaan. Daar komt u langs. Daar staat iemand die hem voor u kan schoonspuiten." Dat ik daar niet eerder op kwam! Voor het mens kan tegensputteren begin ik weg te rennen. "Gewoon in de rij tussen de auto's gaan staan," roep ik nog bemoedigend achterom.

Als ik nu denk van alles verlost te zijn heb ik het mis. Even verderop zet een Jack Russell vinnig blaffend de achtervolging in en hapt naar mijn hielen. Ik draai mij dermate woest grauwend en schuimbekkend om dat het beestje van schrik alles laat lopen. Ook mij, ik mag ongestoord verder.

Ze zeggen dat hardlopen erg goed tegen de stress is...

Bij mij slaat alleen mijn fantasie op hol, dat begrijpt u.

Tags: