Lekker flappen tappen voor de schatkist

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Over een bekeuring mag je nooit klagen, want dan ben je bij voorbaat de zeikerd die niet wil toegeven dat hij fout zat. Je staat te kijk als een slecht verliezer wanneer je kritiek hebt op je bekeuring. Gewoon betalen en in stilte mokken dus.
Door dit mechanisme is de manier waarop boetes worden uitgedeeld nogal moeilijk ter discussie te stellen. Je bent immers bevooroordeeld. Of anders gewoon zo’n permanent verongelijkt type uit de reactiekolommen van de Telegraaf.
Toch waag ik me aan een klein puntje van kritiek. Op dit moment iets objectiever, omdat er naar mijn beste weten geen bericht van het Centraal Justitieel Incasso Bureau naar mijn deurmat onderweg is. Maar je weet het nooit, dus voor de zekerheid heb ik de deurmat weggehaald.

Staatskas
Een paar weken geleden parkeerde ik mijn auto op de parkeerplaats naast het Amstelpark. Mij viel een auto op die heel aso in de lengterichting stond geparkeerd, in plaats van netjes schuin in de parkeervakken. Al snel werd mij duidelijk dat het hier een camerawagen van de verkeerspolitie betrof, die al flitsend de staatskas stond bij te vullen. Nu wil het toeval dat ik op die plek -op de Europaboulevard- een paar maanden geleden ook een boete heb opgelopen. Dat zijn bij mij altijd lullige boetes voor een paar kilometer te hard. Boetes die je vroeger niet kreeg, maar de duimschroeven zijn blijkbaar aangedraaid.

Deze twee feiten samen leidden bij mij tot de verdenking dat de Europaboulevard een vaste stek is voor de politie waar het makkelijk scoren is met die dubbele rijbanen. Auto’s rijden daar al snel ietsje te hard. Akkoord, mag niet. Maar er zijn heel veel plekken waar regelmatig te hard wordt gereden en waar nauwelijks wordt gecontroleerd. Zo woonde ik vroeger langs de Cornelis Lelylaan in Slotervaart. Het was een racebaan door het gebrek aan controles.

Verdenking
Een andere goud-ader is de Muntbergweg. Daar heb ik al tweemaal een bekeuring opgelopen. Er woont geen hond, maar toch is het belangrijk dat de maximum snelheid aldaar streng en meedogenloos wordt gehandhaafd.
Natuurlijk, je moet je aan de snelheid houden, maar frequente handhaving moet in mijn ogen duidelijk zijn gerelateerd aan het belang van verkeersveiligheid op een bepaalde locatie. Wanneer ergens de noodzaak tot controle zonneklaar is, vergroot dit ook het draagvlak. Nu laadt men de verdenking op zich dat niet de verkeersveiligheid een primaire rol speelt bij de keuze voor de controleplek, maar de hoeveelheid geld die er met de minste politie-inzet valt te incasseren. Dat zal officieel natuurlijk in alle toonaarden worden ontkend, maar het ligt er hier en daar veel te dik bovenop. Bovendien ontvang je de sanctie meestal pas ruim vier maanden later, zodat er geen verband meer te leggen is tussen overtreding en boete. Van een eventuele corrigerende of opvoedende werking is daardoor totaal geen sprake.

Ik parkeerde mijn auto en ging het park in. Onderwijl zag ik de agent in de flitsauto nog even lekker lui onderuit gaan zitten. Ik durfde de auto niet te fotograferen, want dan is het meteen bonje natuurlijk…

Foto: Federico Cantoni, Wikipedia

Tags:
bekeuring boete flitsen politie snelheidscontrole

Geef een reactie: