Dat wordt weer ouderwets verpauperen

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Woensdag 15 Mei 2013 in categorie Amsterdam Centraal, Lijf en ledematen

Als je langdurige zorg nodig hebt, kon je tot op heden een beroep doen op de AWBZ. Maar de AWBZ wordt uitgekleed en wordt ook nog eens overgeheveld naar de gemeenten. Die draaien voor de kosten op. De gemeenten vrezen dat ze al die zorg niet kunnen betalen en daarom moeten wat hen betreft de mensen eerst maar eens een beroep doen op hun sociale omgeving: familie, vrienden, buren. Op de mantelzorg dus. De gemeenten willen de macht om dit eventueel te kunnen afdwingen.

Dat wordt in de toekomst dus weer ouderwets verpauperen voor de hulpbehoevenden die de pech hebben niet aan de juiste regeltjes te voldoen. Kennelijk hebben beleidsmakers helemaal niet in de gaten hoeveel mantelzorg er in Nederland al wordt verleend en hoe groot de druk op die mantelzorgers al is. Wanneer je bijvoorbeeld hoogbejaarde ouders hebt, doe je het uiterste om ze zo lang mogelijk thuis te laten wonen.

De thuiszorg is al jarenlang een drama

Irritant is vooral dat de gemeenten het doen voorkomen alsof alles momenteel zo luxe is geregeld. Dat er eigenlijk best iets af kan. Niets is minder waar. De thuiszorg is bijvoorbeeld al jarenlang een drama, zeker in Amsterdam. Het is geen uitzondering wanneer hoogbejaarde mensen in één week zeventien verschillende medewerkers over de vloer krijgen. En daar zitten soms ook nog types tussen waar een programma als Paradijsvogels de lippen bij zou aflikken. Blijf je dan maar eens thuisvoelen in je eigen huis.

Door deze slechte kwaliteit is het voor veel mensen al meer regel dan uitzondering dat zij ouders of andere familieleden helpen verzorgen. Dikwijls vele jaren lang. De gemeenten willen nu 'een zekere doorzettingsmacht om de omslag naar eigen inzet te kunnen maken'. In normaal Nederlands: de gemeenten willen de familie waar nodig kunnen dwingen mantelzorg te verlenen. Of zorg domweg kunnen weigeren.

Op zichzelf is het goed om niet alleen te kijken naar de mogelijkheden tot zorg vanuit de instanties, maar ook naar die vanuit de sociale omgeving. Je mag als naaste familie niet gemakzuchtig achterover leunen.
Maar dat is de realiteit niet. Nu al wordt zorg 'geïndiceerd' en is er een gigantische bureaucratie opgetuigd om te beoordelen wie welke en hoeveel zorg nodig heeft. En die hoeveelheid is in de praktijk bijna per definitie onvoldoende, zodat familie in de meeste gevallen bijspringt.

Wanneer gemeenten nu ook nog een bepaalde dwang willen gaan uitoefenen is dat nu nét de verkeerde afslag. Nog meer ambtenaartjes achter bureautjes die andermans situatie gaan beoordelen. Geen goed idee. Trouwens, het moest toch allemaal minder kosten?

Tags: