Een chronisch gevalletje zelfoverschatting

Geschreven voor Amsterdam Centraal

Zondag 11 November 2012 in categorie Geldkwesties, Amsterdam Centraal

Het gaat er nu eindelijk eens van komen, lees ik in de krant: het nieuwe kabinet gaat de grote graaiers in de zorg flink korten op hun bizar hoge salarissen. Ze mogen straks niet meer verdienen dan een minister en dat is 'slechts' 144.000 euro.
Het Parool drukt er nog een sappig lijstje bij af van Amsterdamse ziekenhuisdirecteuren die onbeschaamd hun zakken vullen uit de publieke middelen. De meesten verdienen momenteel een veelvoud van dat ministerssalaris. In hun eigen beleving zullen ze binnenkort aan de bedelstaf geraken. Het schijnheilig gejank uit die hoek is dan ook niet van de lucht. Het klinkt lachwekkend in al z'n treurigheid.

Hoe meer ik verdien, des te competenter men mij vindt...

De lijst wordt aangevoerd door de directeur van het Slotervaart Ziekenhuis, Aysel Erbudak. Zij verdient 330.000 euro per jaar. Laat ik hierbij aantekenen dat het Slotervaart Ziekenhuis een private onderneming is, waardoor ik niet kan overzien in hoeverre dat schamele loontje uit de publieke middelen wordt gefinancierd. Ook is Erbudak geen slechte directeur, zij heeft het bijna failliete Slotervaart weer uit de afgrond getrokken.

Maar haar reactie op de aanstaande korting getuigt van een gênante wereldvreemdheid, die je helaas met grote regelmaat aantreft bij zorgdirecteuren. Zij komt maar weer eens uit de hoek met de hardnekkige mythe dat er een relatie is tussen kwaliteit en inkomen. Een citaat uit het Parool dat ik u niet wil onthouden: "De kwaliteit van de mensen is één op één gekoppeld aan het salaris dat erbij hoort. Goedkoop kan in dit geval ook duurkoop zijn. Je kunt jaarlijks wat besparen door de salarissen te korten, maar als je daar incompetente bestuurders voor terugkrijgt is dat op de lange termijn nog veel duurder."

Waaruit wij dus moeten concluderen dat wanneer de korting is doorgevoerd, meteen ook de competentie van mevrouw Erbudak met ruim de helft is afgenomen. Je zou bijna denken dat zij haar salaris tot dusver zo waanzinnig heeft opgeschroefd omdat dit in háár beleving de enige manier was om haar deskundigheid aan te tonen: hoe meer ik verdien, des te compententer men mij vindt.
Een dergelijke kronkelredenering doet mij juist ernstig twijfelen aan iemands inzicht en competentie.

Kijk, al dat soort managers moeten we nu kwijt in Nederland. Nu niet per se mevrouw Erbudak, maar dan moet ze financieel wél een toontje lager gaan zingen. Ik bedoel meer in het algemeen: managers in de zorg kosten de samenleving bakken met geld, maar feitelijk draait de boel ook wel zonder hen. Zo kan een crisis toch nog louterend werken.

Tags: