De tol van de roem

Donderdag 04 December 2003 in categorie Tragische misverstanden

Waarom, zo vraag ik mij dikwijls af, willen mensen toch zo graag beroemd zijn? Waarom wil men het ego zo expliciet laten gelden dat men er bijna alles voor over heeft om een bekende Nederlander te zijn? Denkt men hiermee de onsterfelijkheid te bereiken?

Ik zou zeggen, denk er nog eens rustig over na indien u aspiraties in die richting heeft. Laat die voorronden van Idols maar zitten, zo lollig is het niet om een Jamai te zijn. Dan val je al gauw ten prooi aan corpulente nichten die Paul heten en denken dat ze lollig zijn. Nee, eerst goed nagaan wat precies de consequenties zijn.

Patty onthult: “Ik vind het heerlijk om helemaal uitgewoond te worden”

Het grootste risico is dat iedereen na uw dood nog weet wie u bent. Dat lijkt mooi, maar dat is het niet. Meestal herinnert men zich namelijk nog maar één bepaald aspect van u. Of één enkele uitspraak. En dat moeten we nou net niet hebben. Ga bijvoorbeeld maar eens bij uzelf na hoe u zich straks Patricia Paay of Conny Breukhoven (Vannessa) zult herinneren. Dat wilt u niet voor uzelf. Of Patty Brard, waarvan alleen de uitspraak “ik vind het heerlijk om helemaal uitgewoond te worden!” onsterfelijk blijft. Verder niets.

Hoe denkt u dat Jaap de Hoop-Scheffer straks de geschiedenis ingaat? Niet als een briljante minister van Buitenlandse Zaken en waarschijnlijk ook niet als een wereldwijd gewaardeerd secretaris-generaal van de Navo. Nee, hij zal het hooguit moeten doen met het imago van Nationale Kontkruiper dat hem nu zo hardnekkig aankleeft. Eveneens geen aantrekkelijk vooruitzicht.

Doe dus geen moeite. Vooral als u feitelijk weinig bijzonders presteert, maar niettemin krampachtig tot de categorie Bekende Nederlanders wilt behoren. Het is bij voorbaat nutteloos. U offert nodeloos uw privéleven op en u fungeert vroeg of laat alleen nog maar als pispaal voor een jongere generatie strebers. Ik hoef u ter illustratie slechts de naam Anneke Grönloh voor te houden. En als dit u nog steeds niet weerhoudt van het streven naar roem, denk dan aan de inmiddels deerniswekkende toestand van mensen als Ron Brandsteder, Hans van der Togt, Joop Braakhekke en wie er allemaal nog meer in treurige kwisjespanels zaten weg te kwijnen...

Zelfs wanneer u écht een waardevol en bejubeld lid van de samenleving bent geweest loopt u nog risico's. Zodra een uitvaartondernemer uw stoffelijk overschot heeft afgehandeld gaat een biograaf de drek uit uw leven opdiepen. Vanuit het hiernamaals moet u machteloos toezien hoe uw reputatie alsnog postuum te gronde wordt gericht. Nee, bij nader inzien is het toch het mooiste om na de dood volstrekt vergeten te worden, alsof je er nooit bent geweest. Opgeruimd staat netjes.

Voor mij zijn de druiven zuur, dat begrijpt u...

Tags: