Hangmatten

Een van de meest irritante bijverschijnselen van bezuinigingen is het uit de kast rukken van denigrerende kretologie. Deze week is in de Tweede Kamer de nieuwe Bijstandswet aan de orde die het kabinet voor ons volk in petto heeft. Direct zoemt onder politici en in de media weer een fijne one-liner rond: "De bijstand is een vangnet, geen hangmat".
Guttogut, wat zijn we toch weer spitsvondig! En de bijstandsgerechtigde staat weer in de hoek waar men hem/haar hebben wil, die van de luierende profiteurs. Het is een uiterst onsympathieke strategie, waarbij een leukige taalvondst belabberd beleid camoufleert.

De 'hangmat' blijkt bovendien al een bijzonder versleten attribuut waar het gaat om het afzeiken van de bijstandstrekker. Een zoektochtje op internet leverde op dat reeds in 1997 het toenmalig CDA-kamerlid Gerrit de Jong zich ervan bediende. Dit gebeurde in het kader van het mislukte 'witte werksters' project van Ad Melkert, waarbij bijstandsvrouwen om het hoofd boven water te houden liever zwart bleven werken dan zich in een Melkert-baan te begeven. In een artikel in De Groene Amsterdammer veegde hij hen de mantel uit: "'Dit is te gek voor woorden. Die vrouwen moeten direct aan de slag. Het CDA pleit voor een sanctiebeleid. Werken of uitkering kwijt. De bijstand is geen hangmat!"

Ondertussen vernemen we dat mensen die in een auto van de zaak rijden een aardig belastingcadeautje krijgen van deze streng bezuinigende regering. Wij wachten af of het CDA nu zal gaan roepen: "Dit is te gek voor woorden, de Belasting is géén vangrail!"

Geef een reactie: