Dinsdag 11 November 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Het is al vele jaren geleden, maar ik weet het nog als de dag van vandaag.
In de vooravond zat ik mijzelve na een zware dag eens net lekker en uitgebreid te ontlasten op het toilet, toen er werd aangebeld.
Ik dacht: ja hoor eens, jullie bekijken het maar, ik ben hier nog lang niet klaar!
Maar het bellen hield aan, langdurig en uiterst dringend.
Het klonk als een ernstige crisis, waarschijnlijk verkeerde een van de buren in gevaar! Was er brand, was er iemand onwel geworden?
Acuut stelde ik enige noodprocedures in werking om het productieproces tussentijds stil te leggen. U zult met mij mee kunnen voelen hoe ingewikkeld dat nog kan zijn. Tijdens deze 'shutdown' hield het alarmbellen continu aan.
Er waren reeds enkele kostbare minuten verstreken toen ik mij, onderwijl struikelend mijn broek opsjorrend, door de gang richting voordeur spoedde. Ik rukte hem haastig open. Was ik nog op tijd?
Lees verder...
Dinsdag 11 November 2003 in categorie Ergernis, Woede of Frustratie
Het is al vele jaren geleden, maar ik weet het nog als de dag van vandaag. In de vooravond zat ik mijzelve na een zware dag eens net lekker en uitgebreid te ontlasten op het toilet toen er werd aangebeld. Ik dacht: ja hoor eens, jullie bekijken het maar, ik ben hier nog lang niet klaar! Maar het bellen hield aan, langdurig en uiterst dringend. Het klonk als een ernstige crisis, waarschijnlijk verkeerde een van de buren in gevaar! Was er brand, was er iemand onwel geworden? Acuut stelde ik enige noodprocedures in werking om het productieproces tussentijds stil te leggen. U zult met mij mee kunnen voelen hoe ingewikkeld dat nog kan zijn. Tijdens deze
'shutdown' hield het alarmbellen continu aan. Er waren reeds enkele kostbare minuten verstreken toen ik mij, onderwijl struikelend mijn broek opsjorrend, door de gang richting voordeur spoedde. Ik rukte hem haastig open. Was ik nog op tijd?
Ja hoor, zeker wel! Door twee pukkelige jongeheren van een jaar of
veertien werd mij het volgende
slome gezang in het verbijsterde gelaat geslingerd: "Sinte sinte Maarten, de koeien hebben staarten..." Ik moet bekennen dat ik toen even mijn anders zo legendarische zelfbeheersing verloor. Met woedende woeste kracht knalde ik de deur weer dicht. Met bedrukte gezichten dropen de pubers af, want het naambordje op de deur stond nu in spiegelbeeld in hun voorhoofd geïmpregneerd. Sindsdien zijn er steeds meer klachten dat kinderen niet meer veilig langs de deuren kunnen. Een schande is het!
Maar in sommige gevallen wel verklaarbaar...
Maandag 10 November 2003 in categorie Incrowd: over webloggen
Ik was hem niet vergeten. Ik wist dat het ergens deze week
een jaar geleden moest zijn.
Zijn site bestaat nog steeds en er zijn nog mensen die zijn nagedachtenis in stand houden.
Een mens wordt al snel genoeg vergeten tenslotte.
Maandag 10 November 2003 in categorie Observaties & Kritische beschouwingen
Het jengeljaargetijde is voor de NS weer aangebroken. O jee: de blaadjes vallen! Wat is dat toch een watjesbedrijf geworden! Laten we nu eens met z'n allen terugdenken naar de tijd van vóór de verzelfstandiging, gewoon gezellig naar vroeger. Had u toen ooit gehoord van treinen met vierkante wielen? Van dienstregelingen die in de war raakten door bladafval? Nee toch zeker? Als die wieltjes van tegenwoordig te broos zijn om full speed over een paar blaadjes te rijden stappen ze maar weer over op stoomlocomotieven.
Nee, dan moeten ze maar eens in onze wijk komen kijken. Hier wordt de herfst dit jaar keihard aangepakt! Men duldt geen enkele overlast van bladeren meer. We kunnen dus gerust spreken van een zero-tolerance beleid op dit gebied. Hele pelotons bladblazers zijn ingezet om de bladeren bijeen te drijven. Vervolgens heeft een creatieve geest blijkens de borden enig zwaar materieel uit de tippelzone geleend en hoppa, klaar is Kees! Dat is nog eens wat anders dan dat gehannes met dat anti-glijmiddel van de NS.
Ze doen er nou wel lollig over, maar zo'n bezem op de trein is misschien niet eens zo'n gek idee.
Zondag 09 November 2003 in categorie Politiek & Maatschappij
Dat is nu weer jammer voor Gretta Duisenberg! Is zij er net in geslaagd de aandacht op zich te vestigen middels een rechtszaak tegen de satire van Luuk Koelman, gooit premier Balkenende weer roet in het eten! Onze nationale normen en waarden specialist verlegt namelijk de focus van de satire-discussie naar het Koninklijk Huis. Tja, en dan heeft Gretta dus het nakijken.
Bij Buitenhof komt het grootste feestnummer uit het Balkkabinet, Piet Hein Donner, nog eens uitleggen waarom het toch echt de spuigaten uitloopt met die satires. Het zijn er teveel, ze zijn smakeloos en ze gaan allemaal veel te ver. Donner sluit zijn sketchje prachtig af met een regelrechte dijenkletser: wanneer iedereen telkens het Koninklijk Huis te grazen neemt loopt ons land het gevaar dat ditzelfde Koninklijk Huis straks niet meer als een samenbindende factor wordt ervaren.
Lees verder...
Zaterdag 08 November 2003 in categorie Klein Proza
Ik leun op het hek van het weiland en een koe staart mij afwachtend aan. Maar ik heb niets te snacken bij me voor haar en ik zeg brutaal: “Wat moet je? Wat sta je te kijken? Heb ik iets van je aan?”
Ik besef te laat mijn blunder en staar ietwat beschaamd naar mijn leren schoenen. De koe schudt de vliegen van haar kop over zoveel domheid. Mijn stadse gedrag heeft mij weer parten gespeeld: grote mond, altijd bijdehand, onnadenkend, superieur en daarom irritant. Dat moet ik toch eens afleren.
De stad maakt uit wat hip en trendy is, waarover gepraat wordt in dit land, wat kunst is en wat kitsch. Alles is er groter, hoger, langer en breder. Tussen de herrie en de vieze lucht haast men zich voort en doet men belangrijk. De stad is tegennatuurlijk, tegen de natuur van de mens en tegen de natuur van de natuur.
Het platteland zou de norm moeten zijn, niet de stad. Op het platteland passen alle maten nog bij die van onszelf en de geluiden nog bij elkaar. De kinderen schreeuwen er minder hard, de lucht is er lichter en het licht heeft er geen grauwe sluier.
In de middeleeuwen was je economische kostje gekocht wanneer je als gemeenschap stadsrechten kreeg. In de huidige tijd zouden daarentegen eens dorpsrechten moeten worden ingevoerd. Het lijkt me gezond voor een stad om die status na te streven. Dorpsrechten krijg je toegekend wanneer je de schaal weer wat verkleint, opdat de mensen weer beter in hun omgeving passen en zich niet overvleugeld voelen door torens van Babylon. Dorpsrechten betekenen ook dorpsplichten, zoals een dorpspomp op de Dam, de Coolsingel of het Binnenhof. Je moet je buren weer gaan helpen en de supermarkten moeten allemaal als SRV-man langs de deuren.
Ja, maar de stad biedt meer vermaak, hoor ik mijzelf al tegenwerpen. Daar bruist het leven, daar bloeit de cultuur, daar tiert de misdaad en dat is toch allemaal ook wel spannend! Bijna meewarig duwt de koe haar natte neus tegen mijn hand en kauwt haar kostje. In haar ogen lees ik: overdrijf niet zo! Op het platteland is men minsten net zo dronken op z'n tijd, schettert de fanfare en galmt het Christelijk Mannenkoor Concordia! En op het Ganzenbord zit je nog altijd prettiger in de put of in 't gevang dan in de Bijlmerbajes!
Ik schrik op uit mijn overpeinzingen, want de koe heft haar staart en gaat achteloos staan poepen. Ik kan haar geen ongelijk geven. Ik van mijn kant ga óók maar weer eens verder met de dagelijkse werkelijkheid...
verschenen in nieuwsbrief nr 130 van het literair tijdschrift OpSpraak
№ 07
Vrijdag 07 November 2003 in categorie Media
Collega Luuk Koelman zit in
de juridische problemen omdat hij in de Metro een
satirische column had geschreven over Gretta Duisenberg. Hierin werd zij als een soort groupie in een erotische situatie met Yasser Arafat geportretteerd. Gretta eist nu voor de rechtbank in Breda rectificatie en 30.000 Euro schadevergoeding. Dat is een fors bedrag. Maar hierbij dient te worden bedacht dat de kostwinner in het gezin Duisenberg onlangs bij de Europese Centrale Bank vertrok en dat er dus een inkomensdaling moet worden gecompenseerd.
Uiteraard hebben wij even contact gezocht met het hoofdkwartier in Ramallah om de mening van Arafat over deze kwestie te vragen. Het principe van hoor en wederhoor zeg maar. Een woordvoerder Arafat liet weten dat die Koelman zijn borst wel kan natmaken. Ook de Palestijnse leider gaat een hoge schadeclaim bij hem indienen. Sinds het laatste bezoek van mevrouw Gretta Duisenberg wenst Arafat namelijk op geen enkele wijze meer met haar geassocieerd te worden, zelfs niet in een satirische column. Volgens de woordvoerder zou hij hebben gezegd: "Er zijn traumatische zaken waarover je nu eenmaal geen grappen maakt. Gretta Duisenberg is daar één van. Koelman rijt weer wonden bij mij open die net een beetje waren geheeld. Hij wordt bedánkt!"
Losse constatering: op internet mag je gemener schrijven dan in de krant
