Lezers doen nooit wat webloggers willen

Ik schrijf weblogs en ik lees weblogs.
Tussen de schrijver en de lezer is een groot verschil.
Als lezer doe ik bijna nooit wat ik als schrijver zou willen.
Daarin verschil ik trouwens niet van de meeste andere webloglezers en -schrijvers.

Als weblogger wil ik bijvoorbeeld dat mijn lezers een aardig stukje zoveel mogelijk verspreiden via Twitter, Facebook, Digg, Ekudos, Nujij, vrienden, kennissen en collega's.
Anders kan ik die PC Hooftprijs helemáál wel vergeten.

Turken komen nu ook met mening

Gistermiddag zag ik in München (daar zit ik even) een overwegend Turkse demonstratie tegen Israël.
Dat werd tijd.
Veel Turkse en Palestijnse vlaggen. Allemaal bescheiden bordjes met keurige leuzen.
Eén enkele vrouw die een papieren Israëlisch vlaggetje op een stokje omhoog hield.
Als tegengeluid.

Turkse demonstratie in München, klik voor vergroting

De Mercedes-Benz Club

Momenteel verblijf ik in een fijn hotel nabij München. Maar dat enkele feit is niet het enige opzienbarende evenement in deze contreien. Nee, hier is ook de viering van het 30-jarig bestaan van de Mercedes-Benz club van München gaande. Het stikt hier ineens van de oldtimers. Uiteraard in puike en glimmende staat.

Vertederend is het om te zien dat de deelnemers elkaar meenemen in hun opgepoetste wagen voor een rondje door de buurt.

Een bericht van uw 'Rabobank'

Ik ontving in mijn mailbox een spambericht, zogenaamd van de Rabobank. Het was van een dusdanig sneue knulligheid, dat ik het ter vermaak hier graag in z'n geheel citeer.

Lieve Klant,

Dit is een bericht van het veiligheidsdepartement van Rabo Bank NL Het is ons beleid om u te informeren dat er internetfraudes momenteel zijn gebeuren in onze bank.


Aangezien maart 31, 2010 een nieuwe systeem/databank geïnstalleerd werd de vallenen frauduleuze activiteiten in onze bankwezensector te verdelgen, is het nieuwe Systeem "Voor Uw Veiligheid" genoemd.

Ik word een ouwe lul (2)

Terwijl ik mijn lunch wegkauwde staarde ik naar het boterkuipje van Becel.
Op dat kuipje las ik een oproep mijn hartleeftijd te berekenen op hartleeftijd.nl.
Hééé, dáár was ik wel eens benieuwd naar.

Na de lunch haastte ik mij naar de betreffende site. Daar werd mij door Becel het hemd van het lijf gevraagd.
Ik werd zogezegd virtueel ontkleed.
Net een echte dokter.
Ik voelde als het ware het koude schijfje van de stethoscoop tussen mijn schouderbladen.
Van de weeromstuit begon ik al diep te zuchten.

Sukkels aan het roer

Herhaaldelijk tref ik zaken aan waarover niet is nagedacht. Vandaag kwam ik drie gevallen tegen waarbij een sukkel aan het roer heeft gestaan.

Ten eerste waren daar de Belastingsukkels.
De belastingdienst stuurde mijn vader een blauwe envelop.
Mijn vader woont niet meer op dat adres. Mijn vader is al ruim twee maanden dood.

Met punaises op de zitting

Er werd vanmorgen aan de deur gebeld.
Een normaal mens doet zoiets niet op zondagochtend.
Een groot deel van Nederland is namelijk op zondagochtend met belangrijke dingen bezig.
Zoals uitslapen.
Om van allerlei sociale activiteiten nog maar niet te spreken.
Dan ga je niet storen als je enigszins goed bij je hoofd bent.